Burger Joint [Ψυχικού]

Μάης και η Αθήνα να παίρνει αργές βράσεις, έτσι για να νοστιμέψει στο ζουμί της....
και μάλιστα μεσημέρι, εκεί κατά τις 3 και κάτι, τέσσερις παρά κάτι....
και μάλιστα πεινασμένες ωσάν λύκοι....
δράσαμε αυθορμήτως πώς και αστραπιαίως...ε...ήμασταν και στη γειτονιά....

Τα τραπεζάκια έξω φισκαδούρα και έτσι... μέσα..... και μέσα πάει να πει, ακάπνου και ατσίγαρου γωνία, βεβαίως, βεβαίως.

Από την άλλη μέσα πάει να πει, καραάνετα καναπεδούρια και άνετα τραπέζια. Και ησυχία. Και υπέροχο μινιμάλ, βιομηχανικό design με το μενού στον τοίχο [και στο τραπέζι, ησυχάστε...]. Τα νούμερα των τραπεζιών υποδεικνύουν τραπουλόχαρτα. Ήμασταν στο νούμερο 4. Θυμήθηκα την ταινία "είμαι το νούμερο τέσσερα". Η ταινία tres miserable, το τραπέζι κλάσεις ανώτερο, αν και νομίζω πως το καλύτερο του μαγαζιού μένει να ανακαλυφθεί.

Η παραγγελία: 

Tabouleh [ήτοι, σαλάτα με πληγούρι, μαϊντανό, κόλιανδρο, τομάτα και φρέσκο κρεμμυδάκι]. Όταν όμως λέμε με πληγούρι εννοούμε ότι ο chef άδειασε όλο το σακουλάκι σε ένα τσερκάκι τόσο δα.... τα υπόλοιπα υλικά πάσχιζαν να κάνουν την παρουσία τους αισθητή αλλά...μάταιος κόπος.

Brioche Sliders [ήτοι, 3 mini burgers με cheddar, καραμελωμένα κρεμμύδια και BJ mayo]. Σκέτο όνειρο!!!! Υπέροχα τα ψωμάκια, καλοψημένα τα μπιφτεκίδια [επιτέλους] και υπέροχα, λεπτούλια πατατουλίνια που συνοδεύουν επάξια το πιάτο!

The Hangover Burger [ήτοι, cheddar, bacon, τομάτα, μαρούλι, κρεμμύδι, τηγανιτό αυγό και Spicy may]. Η παραγγελία απαιτούσε medium well ψήσιμο και ήταν έτσι, ζουμερό και μοσχομυριστό. Σερβιρισμένο σε καλαθάκι με πατατούλες, που όμως, σε αντίθεση με τη Χάρις θα τις ήθελα χοντροκομμένες, όχι να πρέπει να φάω οκτώ για να καταλάβω μία... Παρόλα αυτά ήταν φρέσκιες και πεντανόστιμες!!!

Highlights:

• Απόλυτο highlight, ατού και "καλό χαρτί" του μαγαζιού η Σοφία!!!! Η πιο γελαστή, ζεστή, φιλική και εξυπηρετική φατσούλα του μαγαζιού. 

• Υπέροχα ποτήρια νερού!!!! Τέλεια, τέλεια, τέλεια!!!

• Καταπληκτικοί λουκουμάδες με σοκολάτα και μπισκότο για επίλογο!!!! Μικροί, στρογγυλοί, ζουμεροί, τραγανοί, της ώρας και όχι ετοιματζίδικοι!

• Ο λογαριασμός! Για τα παραπάνω [συν τους ως άνω λουκουμάδες] δώσαμε 13 ευρώ το άτομο.

• Τα μπλουζάκια! Σε άσπρο και μαύρο με το λογότυπο του χώρου. Θέλω ένα παρακαλώωωωω!!!!

Αρνητικά:

• Η έλλειψη κλιματισμού. Πολύ σοβαρό, ειδικά με τις θερμοκρασίες που έρχονται....

• Η πρώτη φράση μετά το "γεια σας". "Μετά την παραγγελία δεν μπορείτε να αλλάξετε τραπέζι". Δεν ξέρω τι σημαίνει αυτό ή γιατί με πείραξε, ειδικά αφού το μόνο που ρώτησα, όσο πιο ευγενικά μπορούσα ήταν αν γινόταν, όταν άδειαζε κάποιο τραπέζι έξω να μας μεταφέρουν...

Οπωσδήποτε στα ΒΓΑΙΝΩ

Σολομού Διονυσίου 4
Ψυχικό

mail:  info@burgerjoint.gr 
tel: 210 6712222 
http://www.burgerjoint.gr

Ωράριο Λειτουργίας: 12:30-03:00

Μαγεμένος Αυλός

...Ή αλλιώς «ταξίδι στο χωροχρόνο».

Με τη φίλη μου τη Νόρα στον ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΑΥΛΟ την Πέμπτη το βράδυ. ‘Πάμε εκεί που με πήγαινε ο πατέρας μου όταν ήμουν παιδί ;»

Και ξαφνικά, από την Αθήνα του 2014 , βρεθήκαμε στην Αθήνα του 1960. Σε ένα εστιατόριο με ρετρό διακόσμηση, ιδιαίτερα δωμάτια - privet, κατάλογο με φαγητά του τότε, γκαρσόνια με γιλέκα και μαύρα παντελόνια  που σίγουρα σέρβιραν εκείνα τα χρόνια , με έναν ηλικιωμένο κύριο που έπαιζε κιθάρα και τραγουδούσε τραγούδια του τότε και με μια κυρία που τραγουδούσε Χατζιδάκι και γαλλικά τραγούδια του τότε....

Ήταν ένα ταξίδι στο ΤΟΤΕ....

Τότε που ο Μάνος Χατζιδάκις , σχεδόν όλη μέρα καθόταν στο πιάνο του ιδιαίτερου δωματίου αυτοσχεδιάζοντας και τρώγοντας κροκέτες παρμεζάνας.

Τότε που όλοι σχεδόν οι ηθοποιοί του...κλασικού ρεπερτορίου έρχονταν μετά τις παραστάσεις τους για να χαλαρώσουν.

Η Νόρα μένει στο Λονδίνο και όποτε έρχεται εδώ χρειαζόμαστε ησυχία για να πούμε τα νέα μας.

Μας έβαλαν στον ιδιωτικό χώρο, ακριβώς μπροστά από το κλειστό πιάνο. Ένιωσα σχεδόν τις ανάσες και τα γουργουρητά του Μάνου. Μύρισα τον καπνό του τσιγάρου του....Και σαν ...να άκουσα το γάργαρο γέλιο της Μελίνας από το διπλανό τραπέζι....

Παραγγείλαμε σνίτσελ, Χόφμαν και Βιεννουά, μια σαλάτα ψητών λαχανικών, ένα ποτήρι κρασί....

Ο σερβιτόρος μας έφερε την παραγγελία σε τρόλεϊ και τα πιάτα μας ήταν σκεπασμένα με καπάκι...

Είχαμε την άνεση να τα πούμε , μιας και ο κύριος μουσικός τραγουδούσε χωρίς μικρόφωνα...

Στο τέλος παραγγείλαμε γλυκό....Ραβανί με παγωτό....Λιγάκι....παλιό. Το επιστρέψαμε και δεν δεχθήκαμε να μας το αντικαταστήσουν παρόλη την επιμονή τους. Για αποζημίωση μας κέρασαν παγωμένο λιμοντσέλο.

Πληρώσαμε 45 ευρώ .

Αν με ρωτήσετε τους λόγους για να πάει κανείς στον ΜΑΓΕΜΕΝΟ ΑΥΛΟ θα σας έλεγα  για να κάνει αυτό το ταξίδι στο χρόνο και να γευθεί παλιομοδίτικα, αξιοπρεπέστατα,  φαγητά εκείνης της Αθήνας. Αυτά που μαγείρευαν οι γιαγιάδες της πόλης.

Δεν είναι funky, δεν είναι θορυβώδες, δεν έχει μοντέρνα κουζίνα, δεν συχνάζουν νέοι.

Αλλά είναι ένα μέρος που έστω για μια φορά μπορείτε να το επισκεφθείτε για να ταξιδέψετε κι εσείς στην χρυσή δεκαετία  της Αθήνας, τη δημιουργική, τη ρομαντική, την υπέροχη. Στη δεκαετία του ’60.

Αν με ρωτάτε, είναι οπωσδήποτε ΒΓΑΙΝΩ!

Ζ.Δ.

 

Διεύθυνση: Αμύντα 4, Παγκράτι

Τηλέφωνο: 210 7223195

http://magemenosavlos.gr/ma/

Οδός Πολυδούρη

...Βγαίνω στο δρόμο. Έξω σκοτάδι. Ένα πυχτό σκοτάδι, σα λάδι είναι, σα χυλός λες. Ένας χυλός λάδινος από θύμησες και στίχους και λέξεις άναρχες. Η μνήμη συλλογική, σα λεπίδι κρύβεται στον κόρφο μου σα τρυφερή οχιά, το αίμα μου που γυρεύγει για να πλύνει τη ντροπή του θυμού της...

Σε όλην την παράσταση αυτές οι λέξεις χόρευαν στο μυαλό μου. Μια παράσταση σπαρακτική και αλλόκοτη, όπως και η αφορμή του τίτλου της. Αφορμή σαν μπηχτή, έτσι απλά, να μιλήσουμε για τα εσώψυχά μας. Και ένα όνομα, Μαρία, τόσο κοινότυπο, λες για να κρύψει μέσα του, όποιο χέρι θηλυκό έπλασε ποτέ ιστορίες σε στίχους. 

Το σκηνικό αποστειρωμένο σαν τις εποχές που στεγνώνουν την ποιητική δημιουργία. Και χάπια, πολλά χάπια. Χάπια - κουμπιά μιας μηχανής του χρόνου. Εκείνου του άχρονου, κρεββάτι που ήταν ανέκαθεν της δημιουργίας. Φυματικό το παρόν, όταν το γκρεμίζουν τα στερεότυπα. Όχι εδώ όμως. Εδώ τα ερείπια υπάρχουν ήδη. Και είναι από σάρκα και λέξεις. 

Όταν άναψαν και πάλι τα φώτα, μια σεμνή, σαν σκουριά, Ιωάννα Παππά. Και βλέμματα απορίας. Και θυμός. Δεν ήταν αυτό που περιμένατε, ναι; Ναι! ευτυχώς! 

Και, δεν ξέρω, εγώ είμαι κι αλαφροΐσκιωτη και δεν μετράει ο λόγος μου μα, σαν να είδα τη Μαρία, τη Μαρία μου, την Πολυδούρη μου, κάπου εκεί, στα πίσω καθίσματα, να μειδιά. Σαν να συμφωνούσε με τη σκέψη μου. Που ψιθύριζε τα λόγια της άλλης ποιήτριας, της Καίτης Δρόσου....

"Ας έρθει να με κοιμηθεί όποιος θέλει. Μήπως δεν είμαι η θάλασσα;"


Χ.Π.

​​Η παράσταση-μονόλογος «Οδός Πολυδούρη» παίζεται στο θέατρο «Βασιλάκου» (Προφ. Δανιήλ 3 και Πλαταιών, Κεραμεικός) από Πέμπτη έως Κυριακή στις 9.15 μ.μ. σε σκηνοθεσία Θοδωρή Γκόνη, με την Ιωάννα Παππά στη σκηνή. Μέχρι και την 1η του Ιούνη.

[οπωσδήποτε ΒΓΑΙΝΩ]

Μαύρο Πρόβατο

Πλησιάζει - που λες - απειλητικά το μεσημέρι και ενώ το στομάχι έχει φτάσει στην πλάτη και μου κάνει μασάζ και ενώ κοιτάζω λάγνα το Σωτήρη που μου φαντάζει σαν ένα από εκείνα τα αγριογούρουνα που θάμπωναν τον Οβελίξ, ρίχνει την ιδέα η Ζαφειρία! ""Πάμε 'Μαύρο Πρόβατο'!"

Εδώ είναι που δεν έχει νόημα, η σκέψη πάει αυτόματα: καθαρός χώρος, όμορφες μούρες, χαμόγελα, και φαγητάρες!!!! Σε ολίγον τι πήραμε ντελέφωνο, κλείσαμε, ήμασταν εκεί και καθόμασταν!!!

Δεν ήταν η πρώτη φορά....Άλλωστε ξέρεις πως αν πας στο ΜΑΥΡΟ ΠΡΟΒΑΤΟ, θα φας τέλεια,  και δεν θα κλαις τα λεφτά σου.
Δοκιμάσαμε για πρώτη φορά τη σαλάτα με την αλμύρα και τη μους ταραμά....Οποία έκπληξη στον ουρανίσκο.....
Και ξαναφάγαμε....χιουνγκιάρ μπεγιεντί, ζεστή πατατοσαλάτα, ζυμωτό ψωμί και μουσακά με κιμά από κοτόπουλο και μπεσαμέλ από σπανάκι. Αυτά να τα προτιμήσετε οπωσδήποτε όταν πάτε....
Για επιδόρπιο εγώ πάντα διαλέγω τη μους από λεμόνι και καραμελωμένα αμύγδαλα. Ονειρεμένη....

Για επιδόρπιο εγώ διάλεξα το Μόκα semi freddo, που, αν σας αρέσει ο καφές θα βρείτε αυτό το ... ζεστό παγωτό με το γλυκό κουταλιού πορτοκάλι παρέα του εξαιρετικό. Απαλή, βελούδινη γεύση, με μια εσπεριδοειδή σπίθα να φλερτάρει με άπασα τη στοματική κοιλότητα...


Θετικά: Υπέροχο φαγητό, ευγενέστατο και σχετικά γρήγορο σέρβις, πολύ καλές τιμές αναλογικά με τις μερίδες. Με το καλωσόρισμα, τσιπουρίδιον και φρυγανισμένο ψωμάκι με ντιπ - κατά ντιπ - ντομάτας... Η ιδιοκτήτρια που, με χαμόγελο και γεμάτη θετικότητα θα σας ρωτήσει σίγουρα για το αν σας άρεσε και θα ακούσει -πραγματικά- ό,τι κι αν έχετε να της πείτε...

Αρνητικά: Πολύ σημαντικό να έχετε κλείσει προκαταβολικά γιατί γίνεται λαϊκό προσκύνημα. Επίσης, μην ξεχάσετε τα υπογλώσσια για το παρκάρισμα πριν πάτε στο μαγαζί. Τα τραπέζια όξω είναι πολύ κοντά το ένα στο άλλο οπότε, αν έχετε να πείτε κάτι πολύ εμπιστευτικό - βλέπε μυστικό του κράτους - καλύτερα να περιμένετε για μετά το φαγητό... Εκτός από το τσιπουροκαλωσόρισμα δεν έχει κέρασμα τίτλων τέλους, οπότε για αλλαγή βάρδιας στη γεύση θα πρέπει να την πέσετε στα επιδόρπια...Άντε βρε προβατοπαίδια...κεράστε κι εσείς το κάτιτίς σας.....

 Tips: Το καλύτερο τραπέζι του μαγαζιού είναι το νούμερο 11.

Άααααααρα........    Το "Μαύρο Πρόβατο" είναι οπωσδήποτε στα ΒΓΑΙΝΩ!!!!

Το Μαύρο Πρόβατο του Press Café
Αρριανού 31, Παγκράτι
email: info@tomauroprovato.gr
τηλ. Κρατήσεων: 210 7223.466
τηλ. Παραγγελιών: 210 7223.469

Καλώς ήρθαμε!!!!

Πολύ καιρό το λέγαμε. 

"Αφού πάμε που πάμε σε τόσα μέρη, αφού βλέπουμε που βλέπουμε τόσα πράγματα, γιατί να μην τα λέμε και στον κόσμο;"

Και ήρθε - ως πάντα γίνεται - το πλήρωμα του χρόνου. Και εγένετο blog! 

Η αλήθεια είναι ότι η ανάγκη γέννεσης μιας σελίδας σαν τούτη εδώ, μας ερχόταν συνήθως όταν θέλαμε να "κράξουμε"! Ίσως γι' αυτό και δεν γινόταν. Ωστόσο σήμερις, έπειτα από μια ευχάριστη συγκυρία, νάτο και μας ήρθεεεε... 

Ε, δεν μπορούσαμε να παραβλέψουμε και αυτό το σκούντηγμα της έμπνευσης και ... ενδώσαμε οι αμαρτωλές!

Καλώς σας ηύραμε το λοιπόν και καλή αρχή!!!

Τα αποδέλοιπα....στην ώρα τους....